Gorinchem

Mr. Dr. Dennis de Jong, lijsttrekker voor de SP op 4 juni 2009 voor het Europees Parlement. Hij woont tegenwoordig in Rotterdam, maar heeft zijn middelbare schooltijd in Gorinchem op het Gymnasium doorgebracht.

Wat vond je het leukste aan Gorinchem?

Ik zat op het Gymnasium Camphusianum van 1966 tot 1972. Het was toen een kleine school met in totaal zo’n 100 leerlingen. Uiteindelijk zat ik in mijn studierichting (alpha) met drie andere leerlingen! Dat was nog eens wat anders dan de schoolcomplexen met duizenden leerlingen die je sinds die tijd hebt gekregen. Het waren bovendien woelige jaren: nieuwe muziek, andere kleding en veel verzet tegen de vorige generatie. Ik was overigens wel ‘import’, d.w.z. ik kwam pas in Gorinchem wonen tijdens mijn middelbare schooltijd. Toen mijn ouders vervolgens ook nog eens ‘buiten’, in Schelluinen, gingen wonen, merkte je wel dat er een echte Gorcumse gemeenschap was die elkaar al jaren kenden en waar je als buitenstaander pas na vele jaren bij hoorde. Door de hechte gemeenschap op school lukte dat steeds beter: toen wij in de vierde klas de ‘Rome-reis’ mochten meemaken – toch wel hét hoogtepunt van ieders schooltijd – waren we inmiddels al een leuke groep geworden. Op het dakterras van ons pensionnetje was het iedere avond raak: glaasje, gitaartje en eindeloos ouwehoeren. Dat was een fantastische tijd.

Kom je nog wel eens in Gorinchem?

Ja, een vriendin van mij woont in Acquoy en zij houdt goed in de gaten wat er in de Nieuwe Doelen en in andere theatertjes speelt. Samen met andere vrienden gaan we een paar keer per jaar wat eten in de stad en daarna naar het theater. Gorinchem is in de loop van de jaren alleen maar gezelliger geworden. Wel jammer dat het oude gymnasium onlangs werd afgebroken.

Was je in je middelbare schooltijd ook al politiek actief?

Nee, niet echt. Maar het was wel de tijd van inspraak. Ik ben actief geweest in de leerlingenraad en in het bestuur van de club van de school. Grootste wapenfeit in de leerlingenraad: de plaatsing van de koffieautomaat. De rector was daar erg op tegen, want scholieren hoeven toch geen koffie? Nou, uiteindelijk kwam ie er. Misschien niet erg indrukwekkend, maar wel symbolisch, want voor het eerst hadden we als leerlingen tenminste iets voor elkaar gekregen waar de schoolleiding niets in zag. Ook de schoolclub heb ik een beetje hervormd: ieder jaar was er een Grote Avond in de Nieuwe Doelen. Een jaar lang werd er dan een zwaar, klassiek toneelstuk ingestudeerd en alle ouders kwamen dan kijken om te zien dat het allemaal nog netjes en goed was. Toen ik voorzitter was van de club, bleek echter dat de repetities door ziekte e.d. niet goed waren verlopen. Dat gaf mij de mogelijkheid om te zeggen: ok, we gaan het helemaal anders doen. We huren een cabaretier in voor een kort optreden en daarna gaan we in allerlei kleinere zaaltjes bands laten optreden, variërend van rock voor de jongeren en jazz voor de ouderen. Kussens op de vloer en voor het eerst geen stijve avond, maar iets waar jongeren zelf plezier aan beleven. Veel ouders waren geschokt, maar sindsdien is de Grote Avond wel veel gezelliger geworden…

Een langer interview met Dennis kun je hier vinden.