Gorinchem

Het is vrijdagochtend ergens tussen elf en half twaalf. We, en dan bedoel ik mezelf en wat regionale ROOD-leden/sympathisanten staan voor de Haagse Hogeschool, vlakbij station Den Haag HS. Hier gaat het beginnen. De demonstratie tegen de asociale onderwijsplannen van kabinet Rutte en staatssecretaris Halbe Zijlstra. Langstudeerders moeten hoge boetes gaan betalen.

Boetes voor het volgen van een opleiding, alleen dat alleen maakt mij al boos. Het idee dat studenten meer verantwoordelijkheid moeten dragen voor hun studie en die verantwoordelijkheid te bereiken door studieboetes gaan aan mij voorbij, zorg je met die studieboetes juist niet voor demotivatie?

Maar goed, het plein voor de hogeschool. Bob Dylan‘s The Times Are A-Changin‘ klinkt door de speakers van een geïmproviseerd podium. De moeder der protestliederen is meer dan veertig jaar na dato nog steeds actueel. De tijden veranderen inderdaad. Aan twee zijden. Enerzijds zijn er de conservatieve, rechtse, liberale regeringen die door heel Europa groeien, en anderzijds het protest daartegen. Niet alleen in Nederland zwelt het protest aan, de afgelopen maanden zijn in onder meer Groot-Brittanië, Frankrijk, Italië en Griekenland studenten de straat opgegaan. Wij hebben de crisis niet veroorzaakt. Wij hebben niet voor een falend financieel systeem gezorgd. Waarom moeten wij dan wel de rekening betalen?

Na een paar speeches, die vooral neerkwamen op het bekende verhaal dat deze maatregelen van Zijlstra echt heel dom zijn (al was er ook een student die een stevig links verhaal liet horen, iets met crisis, rekening en oneerlijkheid), werd voet gezet richting het Malieveld. De Internationale Socialisten hadden spandoeken (‘Hey Rutte, Tunesië is overal!’) en bordjes (‘OPRUTTE!’), ROOD was aanwezig met spandoeken (onder meer: ‘Kapper, bakker, admiraal, genaaid worden we allemaal’) en bordjes (‘Investeer in onderwijs!’) en ook de PvdA was aanwezig met ballonnen en een spandoek om op 2 maart vooral op de PvdA te stemmen als je tegen de bezuinigingen was. Zoals een mede SP-er tijdens de speech van Job Cohen op het Malieveld zei was dat nogal hypocriet, PvdA-minister Plasterk sloot zich aan bij zijn voorgangers en bezuinigde miljoenen op onderwijs.

Uiteindelijk werd het Malieveld bereikt en sloot de stoet zich aan bij de al aanwezige studenten. Bij aankomst was Alexander Pechtold aan het woord, en vlak daarna werd Emile Roemer herkend in het publiek. Roemer, die in eerste instantie niet mocht spreken, sprak later wél, tot groot genoegen van de circa 15.000 studenten.

Vooral de speech van de hoofdredacteur van het Amsterdamse studentenblad Propria Cures was grappig en een leuk intermezzo tussen de partijpolitieke praatjes:

Wie heeft Halbe Zijlstra verantwoordelijk gemaakt voor onderwijs? Je maakt de burgemeester van Moerdijk ook geen staatssecretaris van volksgezondheid. Je maakt iemand die wel eens is wezen lasergamen niet gelijk minister van defensie. Je zet Bobby Farell niet op financiën. Halbe Zijlstra is bovendien de nieuwe cultuurpaus, en in de rijke traditie van het katholicisme kan hij het niet nalaten om zijn klamme vingers ook in de broek van het hoger onderwijs te steken.

Het debat tussen vier Kamerleden (drie Tweede, één Eerste) was vooral hard schreeuwen. Door de deelnemers maar ook zeer zeker door de demonstranten. Elk boos woordje van de VVD- en CDA-Kamerleden Lucas en De Rouwe werd tegemoetgekomen door een luid boe-geroep en gefluit. Typisch-CDA momentje was toen De Rouwe de een vraag over het herzien van onderwijsbezuinigingen met ja of nee moest beantwoorden. De Rouwe bleek een goede CDA-er en antwoordde ontwijkend.

Daarna volgden nog wat politieke praatjes van onder meer Halbe Zijlstra, die een fijne verjaardag gewenst werd, waarmee de manifestatie eindigde. Een nuttige demonstratie, waarmee aangetoond werd studenten niet lui en visieloos zijn, maar vol zitten met ideeën hoe het beter kan en moet.