Gorinchem

Dinsdagavond 20 april was de eerste raadsvergadering met een volle bak. De nieuwe wethouders zijn geïnstalleerd en ook twee nieuwe raadsleden. We zijn nu dus compleet. De hele avond ademde, ondanks een paar kritische opmerkingen, de sfeer uit van wat vinden we elkaar allemaal aardig. Heel bijzonder.

In het begin van de avond is eerst het coalitieakkoord onderwerp van gesprek geweest. Nu is dat stuk maar zes en een half kantje lang, maar lang dat er over gesproken kan worden! De heer Schefferlie begon zijn verhaal te houden over het akkoord “Iedereen doet mee”en de coalitievorming. Hoofdlijnen, prettige manier van samenwerken en de hoop op een andere manier van met elkaar communiceren, echt iets nieuws sprong er niet uit. De heer Baks (VVD) had mooie woorden over gelijkwaardigheid, maar niet gelijk. Die doen me toch enigszins denken aan gelijkwaardigheid, maar niet gelijk, een van de baisbegrippen van de SP. Mooi, houdt het er vooral in. Ook zijn woorden over geluiden en initiatieven van burgers beter leren herkennen en ernaar luisteren zullen we graag onthouden en misschien wel hélpen onthouden. D66 sprak vooral over de manier waarop we als raad en college met elkaar om zouden moeten gaan: open, transparant, ruimte voor overleg en debat. Ook bij Groen Links kwam het gelijkwaardig, maar niet gelijk weer terug en natuurlijk de aandacht voor duurzaamheid. De heer van de Roest (CDA) begon met :”Een nieuwe lente, een nieuw geluid”. Volgens hem ademt het akkoord hoop en verwachting uit, maar zijn ze ook zo nuchter om zich af te vragen waar we dan allemaal aan mee doen. De uitwerking is bijzonder vaag. CU/SGP, nu ook in de oppositie, of een niet-coalitie gebonden partij, zoals ze dat bij de coalitie zo mooi noemen, was kritisch. Het is een vaag stuk, we missen concrete maatregelen en doelstellingen, ze zijn niet uitgewerkt. Veel van de ambities zijn niet nieuw, maar een doorgaande lijn van het bestaande beleid. En vooral de hoe-vraag blijft hangen, hoe gaan we dit doen.

Wijzelf kunnen net als alle anderen best leven met veel van de ideeën. Ze zijn zo ruim dat je er ook weer weinig tegen kunt hebben. Al is dat het misschien juist wel. De kaders zijn zo ruim dat je er nog veel kanten mee op kunt. En zolang niet beschreven wordt wanneer we dingen willen bereiken kan het iets van de hele lange adem worden. Voorbeelden van deze vaagheid zijn:
1 de themabijeenkomsten. Op zich spreekt dit ons bijzonder aan maar, wanneer bepaald de raad de onderwerpen? Wie gaat deze organiseren? Wie worden er bij betrokken? Welke status gaan deze bijeenkomsten hebben?
2 de woonvisie. We zijn ook blij dat de noodzaak voor een brede actualisatie onderschreven wordt. De balans tussen vraag en aanbod wordt er bij betrokken en de effectiviteit van de doorstroming, prima! Maar wanneer is deze geactualiseerd? Komt er een andere verhouding tussen koop en huur, betaalbaar en duur? Wanneer zien we daar de consequenties van? Zonder een antwoord op deze vragen heeft het ‘actualiseren van de woonvisie’ voor ons te weinig inhoud.
3 verbeteren van de bereikbaarheid van de binnenstad. Ook hier kunnen wij natuurlijk achter staan maar hoe denkt dit college dat te gaan bereiken? Krijgen we dan toch een park&ride? Komt er een nieuwe parkeergarage op de kleine landtong? Tenslotte zijn we in Gorinchem al jaren bezig met het verbeteren van de bereikbaarheid van de binnenstad zonder resultaat.

Ook missen we nog accenten zoals een goed en sociaal beleid op het gebied van welzijn, ouderen en gehandicapten.
Na nog enkele weerwoorden in een tweede termijn, werd een voorstel van ons en het CDA behandeld voor 3 fte wethouders. Er mogen van ons best vier wethouders komen, maar dan wel allemaal voor 75 %. Dit stond tenslotte ook in de onze verkiezingsprogramma’s. Helaas haalde het voorstel het niet. Wij hadden net als enkele andere gemeenten in het land een mooi signaal af kunnen geven dat we de bezuinigingstaakstelling zeer serieus nemen.

Hierna werden de nieuwe wethouders en later ook de twee nieuwe raadsleden benoemd, waarmee we ze van harte feliciteren. En nu zijn we dus compleet en kan het echte werk beginnen.
Nanine van Dalen