Gorinchem

Stelt u zich voor: Er staat een duur pand te koop in Gorinchem, bijna onverkoopbaar in deze tijd. Een makelaar zit in een groep die zich "De warme hand" noemt. Een zorgaanbieder die u niet kent wil daar wel een kleinschalig wonen project voor ouderen in beginnen. Wat doe je dan als niemand een risico wil lopen? Dan vraag je een garantiestelling aan de gemeente Gorinchem.
Wat gebeurt er dan? Dan moet het college van B&W, want zo zit de wetgeving nu eenmaal in elkaar, dat voorleggen aan de gemeenteraad.

Dat was wat er gebeurde begin augustus, midden in de vakantietijd, van dit jaar. De fractie van de SP kreeg een voorhangbesluit thuisgestuurd waarin in een heel beperkt aantal zinnen stond wat ik in de inleiding schreef. Nu ben ik nogal bekend met de zorg, ik werk hier niet voor niets al twintig jaar in, ik maakte mij zorgen. Niet alleen is kleinschalig wonen iets prachtigs maar het is ook bijna onbetaalbaar, een risicovolle onderneming dus, zeker voor een kleine, onbekende, particuliere zorgaanbieder. Nog afgezien van het feit dat wij ons afvroegen waarom een gezonde organisatie een gemeentegarantie nodig heeft. Als de bank hierom gevraagd heeft kun je je afvragen waarom, nog een mogelijk risico. Dan zijn het ook nog eens slechte tijden ook in Gorinchem, er moet bezuinigd worden, ook in Gorinchem. Waarom dan een risico van 1,3 miljoen Euro gaan lopen als gemeente?
Dit alles overwogen hebbende stuurde de fractie (mede namens het CDA) een reactie waarin wij aangaven dat wij vonden dat er veel te weinig informatie was om hier een gefundeerde beslissing over te nemen en dat wij vonden dat het in de raad besproken moest worden. Daar hoorden wij verder niets over. Op de agenda van de raad kwam het in ieder geval niet. Het kwam op de lijst van ingekomen stukken onder: bericht aan raad, dan zou hier een informatiebrief over hebben moeten komen, die kwam niet.

Toen ik dinsdag in de Commisssie Dualisering (het overleg van de fractievoorzitters, burgemeester en de griffie) vroeg wat er ging gebeuren met de Warme Hand zou ik daar nog over horen.
En inderdaad gisteren kwam een informatiebrief van het college wat toevallig,
Daarin stond dat het college op 11 augustus, toevallig de dag dat onze reactie binnenkwam, een conceptbesluit had genomen om de garantie te geven (overigens hadden we tot 31 augustus 2009 de tijd om onze wensen en bedenkingen aan het college te laten weten). Als wij nu nog informatie wilden konden we een ambtenaar bellen. De laatste alinea, (van de vijf) is als volgt: Nadat wij kennis hebben genomen van de op- en aanmerkingen vanuit uw raad hebben wij definitief besloten tot een gemeentelijke garantiestelling voor een geldlening aan de Warme Hand. Einde citaat.

Zo gaat dat in Gorinchem, omdat het voor de wet noodzakelijk is om te vragen of de raad het er mee eens is vragen ze dat. Intussen is het besluit al lang genomen en het feit dat 7 raadsleden (twee fracties) het op de agenda willen zetten om hier in de raad over te discussieren is niet van belang.
U moet dit volgens mij zo zien: Stel ik vraag u wat u wilt eten, maar intussen heb ik de boodschappen al lang gedaan. Het maakt dus helemaal niet uit wat u wilt eten, u krijgt wat ik wil koken! Zo gaat dit college met de raad om. Dat is de bestuurscultuur van Gorinchem. . . .

Met vriendelijke groet,
Eva Dansen