h

Interculturalisatie

2 oktober 2009

Interculturalisatie

Er was gisteren in Voorschoten een bijeenkomst in het kader van de gemeenschappelijke integratieagenda genaamd: 'zorg zonder drempels'. Hierin stond de vraag centraal hoe toegankelijk de zorg is voor kwetsbare allochtone zorgvragers. De bijeenkomst werd georganiseerd door CMO stimulans en stichting Meander i.s.m. het ministerie van VROM en Forum.

's Ochtends was er een algemeen programma met twee inleiders.
De eerste inleider was Guler van der Wekken (manager wijken, burgerschap en diversiteit bij Alleato) die een project doet wat kleur in actie heet. Het project heeft de bedoeling te onderzoeken op welke wijze allochtonen beter in staat gesteld kunnen worden mantelzorg te verlenen aan hun naasten. De manier waarop zij kans hadden gezien in contact te komen met allochtone vrouwen, want het zijn meestal de vrouwen die mantelzorg geven, sprak me erg aan. Zij noemde dat de Tupperware methode. Als je een paar mensen kunt ontmoeten en deze zijn bereid een aantal andere mensen uit te nodigen in hun huis voor een bijeenkomst dan verspreid dit zich als een olievlek want ook die bezoekers kennen weer mensen enz. enz.
De tweede inleider was Rozemarije Schlotter (directeur buro Kubiek) over interculturalisatie van de zorg in Delft en omstreken. Zij hield zich bezig met het warm maken van zorgaanbieders voor meer kleur in hun organisatie. Dit vond plaats op een meer gebruikelijke methode door te praten met besturen van zorgorganisaties en te proberen om deze zo ver te krijgen dit in hun organisatie op de agenda te zetten.

Wat is nu eigenlijk interculturalisatie? Deze vraag bleek op allelei manieren beantwoord te kunnen worden, de meeste deelnemers hadden hier hun eigen ideeen over. Maar in de bijeenkomst lag de nadruk op interculturalisatie in de zorg. Dat betekent (bijvoorbeeld voor de Rivas) dat er steeds meer klanten uit andere culturen komen, met ook een andere cultuur op het gebied van zorg. Dat zou dan samen moeten gaan met meer medewerkers uit andere culturen en openheid naar de zorgvraag van mensen uit een andere cultuur. De kleurrijke klanten en de kleurrijke zorg. Steeds meer mensen die in Nederland wonen komen uit andere culturen. De ervaring is dat veel mensen uit andere culturen de zorg minder toegankelijk vinden en het gevoel hebben niet begrepen (soms letterlijk door taalproblemen) te worden, De organisaties in Nederland zijn over het algeheel 'wit' terwijl Nederland dat niet meer is. Interculturalisatie is een weerspiegeling in de hele maatschappij (in de zorg in dit geval) van de kleurrijke samenleving die we intussen geworden zijn.

's Middags waren er workshops, ik heb gekozen voor de workshop interculturalisatie. Het was een geanimeerde middag. De grote groep deelnemers werd in kleine groepjes verdeeld en kon telkens 10 minuten luisteren naar mensen uit zes verschilende succesvolle projecten. Bijvoorbeeld een interculturele dagverzorging in Gouda, een project van MEE om bekendheid met MEE onder allochtonen te vergroten en interculturalisatie op bestuurlijk niveau.
Eén van de leukste dingen aan de dag was dat het een zeer gemengd gezelschap was (met zeer weinig mensen uit de politiek). En vooral veel vertegenwoordigers uit allochtone organisaties en de zorg. Ik heb erg veel mensen ontmoet, gesproken en leren kennen.
Ook ben ik weer geinspireerd geraakt over hoe wij als partij en als politiek hiermee verder kunnen gaan naast het goede werk wat al gedaan is en wordt door de Gorinchemse bruggenbouwers.
Ook de overheid kan tenslotte kleurrijk denken in een kleurrijke stad.

met vriendelijke groet,
Eva Dansen

U bent hier