Gorinchem

Auto uitgepakt en schoongemaakt (erg nodig), was gewassen, tent gedroogd en opgeborgen en weer hallo gezegd tegen de kippen. Het duurt altijd dagen voor je het gevoel hebt echt op vakantie te zijn, maar terug van op-vakantie ben je zo. Helaas.

Drie weken in Zweden rondgetrokken met een tent en er helemaal uit geweest. Mooi land, je kan er nog op een snelweg rijden zonder ook maar een auto voor of achter je te zien, midden op de dag. Meer bomen dan je je voor kunt stellen, rotsen, bosbessen en water, veel water. Als het niet in een meer zit, dan komt het wel uit de lucht. En toen ik opmerkte dat het vandaag wel lekker weer was, was het 14 graden! Gelukkig hebben we ook mooi weer gehad en was het heel wisselend, zodat we van alles wat gehad hebben.
Zweden is ook een raar land. Heel erg gespitst op de emancipatie van gehandicapten, de positie van de vrouw, werk voor iedereen (en door iedereen, want zonder twee inkomens gaat het gewoon niet), maar aan de andere kant vind je er ook veel hakenkruizen en andere rare uitspattingen. En een heel Engelse hang naar spanning en sensatie. De kranten die bij de supermarkten liggen rollen over elkaar heen met moord, mishandelingen en geslaagde buikoperaties. Dit lijkt heel erg op de Britse tabloids.
Over die supermarkten… De meesten zijn zo groot, dat je er tijden kunt dwalen. Heel veel verschillende soorten eten. Ik vind het altijd erg leuk om van alles te bekijken. Vroeger was het beeld dat men van Zweden had een lang blond en dun volk. Samen met de grote supermarkten, vroeger was je al blij als je een krop sla tegenkwam in het minibuurtsupertje, is ook het overgewicht gekomen. Zo zonde. Ze hebben tegenwoordig ook meer meters chips dan hier in de winkels en heel veel vormen van kant en klaar eten, met gevolgen dus.
Omdat we rond het grootste meer van Zweden hebben getrokken, hebben we dus veel water gezien. Waar wij nog denken dat het een beetje fris is, zien die doorgewinterde Zweedse kinderen een kans om te zwemmen. Weer of geen weer. Moet je net mij hebben, ik ben erg van de vesten en truien. Verder dan mijn tenen ben ik dan ook niet gekomen.
En dan weer terug. Ik lees in de krant dat ik de burgermeester heb gemist in mijn wijk. Jammer, was wel benieuwd wat ze allemaal te vertellen hebben. Op steenworp afstand van de Wilhelminalaan zit ik toch midden in het centrum van de Haarwijk. Aangezien ik niet veel last heb van overlast, was ik toch wel nieuwsgierig naar andere verhalen (tabloid idee he, zit toch in de meeste mensen). Maar ach, ik merk wel hoe het straks weer gaat na de vakantie. Iedereen zit bovenop de situatie, dus laten we ze even de tijd geven om resultaten te bereiken.
En ondertussen ga ik weer aan het idee wennen dat ik weer thuis ben, dat er weer mail is, brieven uit het gemeentehuis en geen vent meer in de buurt om ook even wat met de kinderen te doen. Je zou bijna weer zin in vakantie krijgen…

Nanine van Dalen