Gorinchem

Zaterdag 5 april was het weer zover, de jaarlijkse wallenopruimochtend. Met een heel stel vrijwilligers, mensen uit de politiek en een heel bataljon padvinders trokken we met handschoenen, vuilniszakken en grijpstokken de wallen op om andermans zooi op te ruimen.

Het weer was helaas niet al te best. Het regende niet hard, maar wel lang genoeg om allemaal lekker nat te worden. Toch heb ik het in ieder geval aardig naar mijn zin gehad. Even een kletspraatje met de een, mooie uitzichten om je heen en een heleboel mooie dingen op begane grond niveau. De wilde hyacinten bloeien bijna, de narcissen nog steeds en ik heb zelfs fluitenkruid in bloei gezien. Bovenin een boom zat een specht te kloppen.

Dit als aardig tegenwicht tegen de rotzooi die je overal tegen komt. Het is natuurlijk not done om je eigen zooi op te ruimen als puber, maar wat maken sommigen er een zooitje van. Lijkt me geweldig om een bepaalde groep jongeren eens aan het prikken te zetten (ik scheer heus niet alle jongeren over een kam) en deze zooi op te ruimen.

Het is fijn om op te merken dat een deel van de jongeren Het veilig doet, te zien aan het aantal lege condoomverpakkingen. Wat ik dan echter weer niet snap is de nog onaangebroken verpakkingen? Niet meer nodig, zo goedkoop dat je ze maar laat liggen?
Verder natuurlijk veel peuken met filter, pijpjes en genoeg lege blikjes red bull om een jaartje of drie op te vliegen. Wat niet wil zeggen dat andere bevolkingsgroepen geen rotzooi maken, maar deze items horen meer bij de leeftijdsgroep 14+ dan bijvoorbeeld 40+. Of jullie moeten heel andere mensen kennen.

Dit jaar wat minder heel groot afval aan de kant waar wij opgeruimd hebben. Mijn bijzondere vondst was een heel oude benzinetank van een brommer. Voor de rest geen brommer meer te bekennen.
Voor de aankomende paar uur/dagen(?) zijn de wallen weer wat schoner. Absoluut goed werk, hopelijk gaat het wat meer leven bij meer mensen, zodat we onze omgeving met zijn allen wat leefbaarder kunnen maken en houden. En in ieder geval tot volgend jaar.

Nanine van Dalen